Gebruikte kleding inzamelen en sorteren: van tweedehands naar tweede leven

Net zoals de verschillen in producten die via de inzamelpunten of in containers worden achtergelaten, zit de situatie in België en Frankrijk vol tegenstellingen. “In België zamelen we 8 van de 10 kilo in die jaarlijks per inwoner op de markt wordt gebracht”, verklaart Jan Vermoesen, directeur van Coberec, Belgische patronale beroepsvereniging van bedrijven actief in recuperatie en recyclage. België loopt op dat gebied ver vooruit op Frankrijk, waar het inzamelingspercentage in 2016 slechts 3,2 kg per inwoner bedroeg. “Dit cijfer stijgt jaar na jaar,” beklemtoont Eco TLC, Frans eco-organisme dat – onder andere – de inzameling van kledingtextiel, huishoudlinnen en schoenen moet bevorderen. Tegen 2019 zou 4,6 kg per inwoner ingezameld moeten worden – de helft van de 9,2 kg die jaarlijks in Frankrijk op de markt wordt gebracht.

De stapels materiaal doorlopen vervolgens verschillende sorteerfases, verwerkingen die relatief weinig geautomatiseerd zijn. Heel wat actoren uit deze sector zijn herintegratieorganismen voor wie de creatie van lokale en duurzame tewerkstelling een prioriteit is. Le Relais, de grootste inzamelaar in Frankrijk, verklaart in zijn dertigjarig bestaan meer dan 2700 banen gecreëerd te hebben. Terre, de voornaamste Belgische inzamelaar, maakt van herintegratie de “hoeksteen” van zijn activiteit, aldus directeur Christian Dessart, die overigens ook voorzitter is van Ressources, federatie van Belgische ondernemingen van de sociale economie actief in het hergebruik en de recyclage in Wallonië en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze onderneming stelt zo’n 250 mensen te werk. 

Net zoals de verschillen in producten die via de inzamelpunten of in containers worden achtergelaten, zit de situatie in België en Frankrijk vol tegenstellingen. “In België zamelen we 8 van de 10 kilo in die jaarlijks per inwoner op de markt wordt gebracht”, verklaart Jan Vermoesen, directeur van Coberec, Belgische patronale beroepsvereniging van bedrijven actief in recuperatie en recyclage. België loopt op dat gebied ver vooruit op Frankrijk, waar het inzamelingspercentage in 2016 slechts 3,2 kg per inwoner bedroeg. “Dit cijfer stijgt jaar na jaar,” beklemtoont Eco TLC, Frans eco-organisme dat – onder andere – de inzameling van kledingtextiel, huishoudlinnen en schoenen moet bevorderen. Tegen 2019 zou 4,6 kg per inwoner ingezameld moeten worden – de helft van de 9,2 kg die jaarlijks in Frankrijk op de markt wordt gebracht.

De stapels materiaal doorlopen vervolgens verschillende sorteerfases, verwerkingen die relatief weinig geautomatiseerd zijn. Heel wat actoren uit deze sector zijn herintegratieorganismen voor wie de creatie van lokale en duurzame tewerkstelling een prioriteit is. Le Relais, de grootste inzamelaar in Frankrijk, verklaart in zijn dertigjarig bestaan meer dan 2700 banen gecreëerd te hebben. Terre, de voornaamste Belgische inzamelaar, maakt van herintegratie de “hoeksteen” van zijn activiteit, aldus directeur Christian Dessart, die overigens ook voorzitter is van Ressources, federatie van Belgische ondernemingen van de sociale economie actief in het hergebruik en de recyclage in Wallonië en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze onderneming stelt zo’n 250 mensen te werk.